ΓΙΑΤΙ:

..όσες κι αν χτίζουν φυλακές

κι αν ο κλοιός στενεύει

ο νούς μας είναι αληταριό

που όλο θα δραπετεύει...

Παρασκευή 17 Απριλίου 2015

Ιστορίες για αγρίους Πέτρες (κέτσ’ρι)

«O τόπος που μεγάλωσα κρυφό παράπονο έχει... που η θάλασσα δε δέχτηκε το χώμα του να βρέχει…» λέει ένα τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου.
Το χωριό μας δεν ξέρω αν έχει παράπονο που δε βρέχεται από θάλασσα, αλλά σίγουρα είναι ένας τόπος κρεμασμένος θαρρείς πάνω στα κατσάβραχα. Τόπος σκληρός, απλός, λιτός, χωρίς φκιασίδια, που ο άνθρωπος δεν ξεκουράζεται εύκολα. Εδώ θα παλέψει θέλει δε θέλει. πρέπει να δαμάσει τα στοιχεία της φύσης και τον τόπο.

Τετάρτη 1 Απριλίου 2015

Σας ευχαριστώ....

Ευχαριστώ όλους εκείνους που γελούν με τα όνειρά μου, εμπνέουν τη φαντασία μου.

Ευχαριστώ όλους όσους με γεμίζουν ψέματα, μου δίνουν τη δύναμη της αλήθειας.

Ευχαριστώ όλους εκείνους που δεν έχουν πιστέψει σε μένα, μου έμαθαν πως μετακινούνται τα βουνά.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους με πολεμούν, προκαλούν το θάρρος μου.

Ευχαριστώ όλους εκείνους που ήθελαν να μου επιβάλουν περιορισμούς, μου δίδαξαν την αξία της ελευθερίας.


Ευχαριστώ όλους όσους μου έχουν προκαλέσει σύγχυση, έχει γίνει σαφής η θέση μου.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους με έχουν εγκαταλείψει, μου έδωσαν χώρο για να δημιουργήσω.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους με έχουν προδώσει, όσους καταχράστηκαν τα αισθήματα μου, μου επέτρεψαν να είμαι προσεκτικός.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους με έχουν βλάψει, με έμαθαν να αναπτύσσομαι μέσα από τον πόνο.

Ευχαριστώ όλους εκείνους που διαταράσσουν την ηρεμία μου δημιουργώντας μου προβληματα, μου έδωσαν δύναμη να τα αντιμετωπίζω.

Ευχαριστώ όλους εκείνους που με έριξαν στο έδαφος, μου έδωσαν την ευκαιρία και τη δύναμη να μάθω να σηκώνομαι.

Ευχαριστώ όλους εκείνους που έχουν κερδίσει εις βάρος μου, μου έδειξαν ότι όλοι είναι σε θέση να χάσουν.

Το πιο σημαντικό, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους με αγαπούν όπως κι εγώ.

Σας ευχαριστώ.



Paulo Coelho – Εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός