ΓΙΑΤΙ:

..όσες κι αν χτίζουν φυλακές

κι αν ο κλοιός στενεύει

ο νούς μας είναι αληταριό

που όλο θα δραπετεύει...

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2015

Καλό ταξίδι μπαμπά...

Σήμερα το πρωί πήρε το «μεγάλο δρόμο» (λό κάλια τσια μάρια) ο Σάκης Μητώνας  ή Σάκη αλί Ανθηνούς ….
Ενεργό μέλος του Εξωραϊστικού Συλλόγου από την ίδρυση του και δοσμένος στον Σύλλογο ψυχή και σώμα. Υπηρέτησε τον Σύλλογο από όποια θέση και όποτε χρειάστηκε και τα μέλη του τον τίμησαν με την θέση του προέδρου. Επί θητείας του έγινε η μεταφορά και τα εγκαίνια στο σημερινό Πολιτιστικό κέντρο και δόθηκε στην αίθουσα το όνομα του αείμνηστου συνοδοιπόρου του Βαγγέλη Καρατζήκα.

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015

Για τα πανηγύρια…

Λένε πως τα πιο σοβαρά πράγματα λέγονται ανάμεσα στις πιο αστείες συζητήσεις. Μέσα από χαλαρή, αυτοσαρκαστική και πάνω στην πλάκα κουβέντα μπορείς να πεις με εύσχημο τρόπο τα πιο σοβαρά πράγματα, δήθεν αδιάφορα. Στο χωριό θα λέγαμε :
-λι αρίκ πιντουρίτς λι…(τα πετάει τα καρφάκια..)
Σίγουρα δεν είμαι κάποιος ειδικός επί του θέματος, ούτε υπερασπίζομαι πως όσα ακολουθούν είναι η μία και μοναδική αλήθεια. Εκφράζω  μια καθαρά προσωπική αγωνία και άποψη, και ο «σωστός δρόμος» ίσως να είναι κάπου αλλού.
Τα πανηγύρια μας λοιπόν. Τα πανηγύρια της Αγιατριάδας, του Αγιου-Λιά  και της Παναγίας. Νύχτες κάτω από τον πλάτανο στο χωριό πριν τριάντα, ίσως και σαράντα χρόνια. Τα καφενεία του Καρασούλη, του Δεκανέα, του Κοκκινοπλίτη και κατόπιν Παμπέρη, του Μαγιάκα, αλλά και το εστιατόριο του Μόσχη, του Κουτσουμέρκου, του Παρτάλα και τόσων άλλων ιδιοκτητών σε φούριες «νου ντά αράδ άου βαζούρ» (δεν δίνουν αράδα –δεν προλαβαίνουν- έχουν βαβούρα). Σερβιτόροι ιδρωμένοι, με άσπρες ποδιές και ένα στυλό στο αυτί να τρέχουν να προλάβουν τις παραγγελίες.