ΓΙΑΤΙ:

..όσες κι αν χτίζουν φυλακές

κι αν ο κλοιός στενεύει

ο νούς μας είναι αληταριό

που όλο θα δραπετεύει...

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ


*΄΄ Φεύγουν τα χρόνια και θυμίζει η τροχιά τους
σπίθες τη νύχτα που τις σέρνει ο βοριάς…΄΄

Ο χρόνος τρέχει  με τρομακτικούς ρυθμούς, τους ίδιους που κινείται και η ζωή μας σήμερα. Όπως όλα τρέχουν πάρα πολύ γρήγορα έτσι φεύγουν και τα χρόνια μας, με  αποτέλεσμα πολλές από τις αλλαγές που συμβαίνουν να μοιάζουν απόλυτα φυσιολογικές και να περνούν απαρατήρητες....
Όταν όμως ο νους γυρίζει πίσω στα περασμένα, τότε μπορείς να αντιληφθείς τις αλλαγές που έχουν σημειωθεί σήμερα σε σχέση με το παρελθόν.
Βέβαια η σύγκριση είναι τις περισσότερες φορές άδικη. Το παρελθόν όταν σε επισκέπτεται, έρχεται πιο όμορφο. Έχει χάσει με το πέρασμα του χρόνου την αγριάδα του. Έχουν στρογγυλέψει οι κοφτερές γωνίες του που τότε μπορεί να σε πλήγωναν. Έχει φύγει η ένταση με την πάροδο του χρόνου και ξεχάσαμε τις δύσκολες στιγμές, τα επώδυνα συναισθήματα που νιώσαμε τότε που βιώναμε το όποιο γεγονός.
Κάποιο βράδυ λοιπόν του χειμώνα στο Λιβάδι, κοντά στα ξημερώματα, ξύπνησα από τη δυνατή μουσική ενός νεαρού που περνούσε κάτω από το σοκάκι μας με το αυτοκίνητό του. Στο νεαρό μάλλον πονούσε κάποιο δοντάκι για κάποιο χαμόγελο ή για δυο γλυκά ματάκια, όπως λέγαμε στην εποχή μας. Αυτό ήτανε. Ξύπνησα και μου έφυγε ο ύπνος. Στο νου μου άρχισαν να έρχονται εικόνες και στιγμές του παρελθόντος που είχαν χαθεί από τη μνήμη μου για χρόνια.
Θυμήθηκα πόσες και πόσες φορές με έχουν ξυπνήσει έτσι, άγρια χαράματα, οι ήχοι κάποιου παλιού κασετόφωνου με τραγούδια «καψούρικα», όπως το «Σ’ αγαπάω μ΄ακούς ..» του Σαλαμπάση, που «παίζονταν» από επίδοξους γαμπρούς που έρχονταν για καντάδα στις υποψήφιες νύφες της γειτονιάς. Έβγαιναν τα παλληκάρια, που λέτε, στο παζάρι, κατέβαζαν τα ποτάκια τους, και το ποτό τους οδηγούσε να πάρουν το κασετόφωνο και να κάνουν γύρα στις γειτονιές που είχανε σταμπάρει τα υποψήφια ταίρια τους .
Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνονταν και με τις  «σειρές» που ετοιμάζονταν να καταταγούν στο στρατό. Ένα μήνα πριν παρουσιαστούν στο στρατό  «λουά κασετόφουνλου ντι ν αρούμινα» (έπαιρναν το κασετόφωνο στις πλάτες) και γύριζαν όλα τα σπίτια όσων ήταν να καταταγούν στο στρατό. Αυτούς τους καταλάβαινες από τις φωνές που διέκοπταν την ησυχία της νύχτας και τα τραγούδια από τις παθιασμένες τους κραυγές. «Αουρλά» (φώναζαν):
-Εεεε  άδικααα!!!
«Σι ντιντιά ντι μπάντι » (χτυπιόταν από κάτω) από την αδικία που επρόκειτο να τους συμβεί, να φύγουν από το χωριό και να πάνε να υπηρετήσουν φαντάροι…
Άλλες φορές σε ξυπνούσανε τα όργανα. Στην αρχή ίσα-ίσα που ακούγονταν μέσα στην ησυχία της νύχτας, άλλες φορές ο αέρας να τα φέρνει κοντά σου πιο δυνατά και άλλες φορές να χάνονται και σιγά σιγά έφταναν κάτω από το παράθυρο του σπιτιού σου.
Η κάθε γειτονιά είχε τους δικούς της «σεσημασμένους», που όταν έρχονταν στα κέφια ήθελαν τα όργανα. Συνήθως αυτοί που έπαιρναν τα όργανα δεν ήταν αυτοί που ξημεροβραδιάζονταν στο παζάρι. «Νου αρουπιά πανταλόνλι ντι λα καρέκλιλι  ντι λα καφινέ» (Δεν έκοβαν τα παντελόνια από τις πολλές ώρες στις καρέκλες του καφενείου), χωρίς όμως να αποκλείονται και αυτοί. Όταν όμως «αντρά κάπου» (όταν έκαναν κεφάλι)  θέλανε  να τους συνοδεύσουν τα όργανα. Επιστρατεύονταν τότε ο «Σακούλας » (Κώστας Γκατζούνης)  ή ο «Τήρας ο Γκουντάρας» (Σωτήρης Θεοδωρής) ή ο «Κλαρίνος» (Βαγγέλης ή Μπάρμπα-Τάκης Γεωργούλης).  Ό,τι ώρα και αν ήτανε πήγαιναν και τους ξυπνούσαν να πάρουν το όργανο και να έρθουν να παίξουν.
Πολλές φορές το σκηνικό, να πάρουν τα όργανα, γίνονταν και μεσημέρι, συνήθως τα καλοκαίρια. Άπειρες φορές θυμάμαι το θείο Σωτήρη, με το μαντολίνο στολισμένο με χαρτονομίσματα πάνω στις χορδές, να τραγουδάει κάτω από τον πλάτανο και να διασκεδάζει παρέες. Η κατάληξη πάντα ίδια. Αν ξεκινούσε το γλέντι από το βράδυ, γύρω στα χαράματα, μετά τα καφενεία, ήτανε η ώρα για γύρα στα σπίτια. Μπροστά -μπροστά πηγαίνουν οι πρωτεργάτες του όλου σκηνικού. Έχουν ανοιχτά τα πουκάμισα, είναι πιασμένοι από τους ώμους, τα παρέα τα καημένα, και με ένα χαμόγελο ευτυχίας και χαράς έχουν σηκωμένο το ένα χέρι ή και τα δύο και χαιρετούν όλο τον κόσμο που συναντούν. Είναι σε κατάσταση ευφορίας και εκστασιασμού, αγαπάνε τους πάντες και τα πάντα, έχουν βγάλει τον καημό τους ή απολαμβάνουν την ίδια τη στιγμή της διασκέδασης.
 Όταν την ησυχία της νύχτας όμως διακόπτουν τα κλαρίνα, τότε τα πράγματα είναι αλλιώς. Άμα ακούς πολλά όργανα να παίζουν και όχι μόνο ένα, τότε έχουμε χαρμόσυνο γεγονός. Όταν ακούς κλαρίνο και ακορντεόν τότε σίγουρα έχουμε «αραβωνιάου». Κάποιο προξενιό της εποχής εκείνης είχε ευτυχή κατάληξη. Τα πράγματα είναι πιο σοβαρά. Τα φώτα ανάβουν στα σπίτια και αν έχει ξημερώσει οι γυναίκες ετοιμάζουν ένα δίσκο με τσίπουρα. Δεν υπάρχει πιθανότητα να περάσουν από το σοκάκι τους και να μην βγάλουν τον δίσκο για να ευχηθούν
-«Σι β’ μπ’νιάτζ’ χαράουα» (να σας ζήσει η χαρά)…
Τα όργανα πηγαίνουν τώρα μπροστά. Η «Γαλάζια περιστέρα», το « Γιλεκάκι» και «θέλω να πάω στην αραπιά» είναι μόνο λίγα από τα τραγούδια που «βουξέσκου» (ακούγονται) σε όλο το χωριό. Ακολουθούν οι άντρες με τα πουκάμισα ανοιχτά και τα σακάκια περασμένα μόνο στο ένα χέρι, και είναι όλοι «λέρια» (πολύ πιωμένοι). Οι γυναίκες έχουν αποδεχθεί πως πια δεν μπορούν να τους ελέγξουν και πιασμένες αγκαζέ με την καινούργια νύφη ανάμεσα τους, απλώς χαμογελούν και υπομένουν το όλο σκηνικό προσδοκώντας να φτάσουν στο αμήν οι άντρες τους «σι ισάτουρ,  σι κριάπ ντι μπιάρι, σι αμπουισιάσκ » (να χορτάσουν , να σκάσουν από το ποτό, να κουραστούν ) για να τους μαζέψουν στο σπίτι.
Έλα όμως που σε κάθε γειτονιά που περνάνε με τα όργανα και την καινούρια νύφη όλο και κάποια θεία θα αφήσει όπως -όπως σε μια γωνία τη σκούπα με το φαράσι που σκουπίζει το σοκάκι, όλο και κάποια άλλη θα  βγει από  την κουπάνα που πλένει τα ρούχα, θα σκουπίσει τα χέρια από το «πιστιμάνι» (μάλλινη ποδιά), θα το διπλώσει διαγώνια και θα το περάσει στη ζώνη για να μη φαίνεται η βρωμιά και θα βγει με ένα δίσκο γεμάτο τσίπουρα.
Αυτό θα συνεχίζεται μέχρι το απόγευμα έστω και αν τις γυναίκες «λι άρντι τζάμ ντι μπόου » (τις καίει το ζουμί από αρσενικό μοσχάρι..) γιατί έχουν να κάνουν και δουλειές στο σπίτι της νύφης, καθώς περιμένουν τις επόμενες ώρες τις γυναίκες της γειτονιάς και τις γυναίκες από το σόι για να φάνε το γλυκό του κουταλιού και να ευχηθούν για «την αρραβώνα» και θα πρέπει το σπίτι να είναι τακτοποιημένο.
Φυσικά δεν λείπουν και οι παρέες με νεολαίους που με μια, κουτσή συνήθως, κιθάρα ή κάποιο άλλο όργανο περιφέρονται  μες τα σοκάκια του χωριού αναζητώντας μες το τσίπουρο να απαλύνουν  τον πόνο της πληγωμένης τους από κάποια αιθέρια ύπαρξη καρδιάς ή διασκεδάζουν έτσι απλά με οποιαδήποτε αφορμή. Ο ήχος των οργάνων και της μουσικής είναι πιο απαλός σε αυτές τις παρέες. Είναι συνήθως φοιτητές οι γκαγκάνοι. «Νου ζγκιλέσκου» (δεν γαβγίζουν). Τα τραγούδια τους είναι πιο ποιοτικά ας πούμε, είναι κυρίως καντάδες.
Και σήμερα;Τι γίνεται σήμερα; Έχω χρόνια να ακούσω όργανα στα σοκάκια να με ξυπνάνε . Έχω χρόνια εγώ με τη παρέα μου να πάρουμε τα όργανα και να πάμε σε αγαπημένα πρόσωπα και φίλους…
Δεν ξέρω όμως και τι γίνεται με τη νέα γενιά. Παλιότερα, με δυο δραχμές στην τσέπη που λέει ο λόγος, ο κόσμος έπαιρνε τα όργανα και ήταν «καν τσιβά» (σαν τίποτα) σε σχέση με τα λεφτά που έχουμε και έχουν οι νέες γενιές στην τσέπη. Σήμερα σε πολλά σπίτια υπάρχουν μουσικά όργανα και παιδιά με πτυχία που μπορούν να παίξουν, κι όμως, αν δεν κάνω λάθος, δεν έχει τύχει να ακούσω και να δω να παίζουν με τις παρέες τους. Θα μου πεις σήμερα η διασκέδαση είναι αλλιώς ή μεγάλωσες και είσαι μακριά ηλικιακά, οπότε δεν είναι έτσι… Μπορεί.
Το σίγουρο είναι,ι και μιλάω για την γενιά μου και τους μεγαλύτερους από εμένα, πως με τα χρόνια αλλάζουμε, και δεν αλλάζουμε προς το καλύτερο όσον αφορά τον τρόπο διασκέδασής μας, αλλά βουλιάζουμε…
Βουλιάζουμε, και εμείς που έχουμε άλλες εμπειρίες και μνήμες, στην πλαστική διασκέδαση της εποχής μας….

*΄΄Η ζωή μας τελειώνει καφενείο και ταβέρνα
Η ζωή μας τελειώνει μ’ ήρωες του σινεμά
Η ρουτίνα μας κερνάει για να πιούμε άλλο ένα
Απ’ τα χρόνια μας που φεύγουν γύρω μας ειρηνικά
Τόσο απλά, τόσο ρηχά, τόσο συνηθισμένα…΄΄
*Οι στίχοι στην αρχή και το τέλος του κειμένου είναι από το τραγούδι : ΄΄Η ζωή μας τελειώνει΄΄  της  Αθηναϊκής Κομπανίας σε μουσική και στίχους του Δημήτρη  Χατζηδιάκου.


Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΛΙΒΑΔΙ"
Αριθμός φύλλου 71  ΑΠΡΙΛΙΟΣ -ΜΑΙΟΣ  2016 
Γιώργος Αθ. Μητώνας

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016

Να θαυμάζετε τις γυναίκες που χορεύουν ζεϊμπέκικο...

Για ένα σεβντά κατεβάσαμε μπουκάλια, αλλά ο καημός, καημός έμεινε. Τον αγνοήσαμε, μα τρύπωνε όποτε μας έβρισκε μόνους. Έδενε το στομάχι κόμπο και μας έβρεχε τα μάτια. Τον κάναμε χορό και μαλάκωσε κάπως. Στοπ εδώ. Όχι στον οποιονδήποτε χορό, αλλά στον έναν που χορεύεται με την ψυχή. Γιατί το ζεϊμπέκικο είναι παραπάνω από ένας χορός. Είναι το συναίσθημα κι η έκφρασή του, είναι λεβεντιά, επανάσταση που βγαίνει απ’ την πίκρα, είναι αρχοντιά μετά, αφού σε λυγίσουν.

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

Σε όσους και όσες δίνουν "'ανισο'' αγώνα...

25 Οκτωβρίου: Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου του Μαστού...

Ο καρκίνος στις μέρες μας πια έχει γίνει επιδημία..
Παιδιά,νέοι,μεγάλοι κάθε μέρα μαθαίνουν άσχημες ειδήσεις ξεκινώντας το μοναχικό ταξίδι της θεραπείας η της επιβίωσης..
Με σύμμαχο τον Θεό,τους δικούς τους ανθρώπους που κι αυτοί εγκλωβισμενοι δεν ξέρουν πως να συμπεριφερθουν στην πορεία αυτή.
Ο ασθενής μαθαίνει την είδηση και αμέσως σκέφτεται το χειρότερο
''θα ζήσω η θα μπορέσω λίγο ακόμα να σταθώ?

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2016

Ανοίξτε τα παράθυρα...

Ανοίξτε τα παράθυρα του μυαλού ,της καρδιάς και των σπιτιών  να μπει το «φώς» και ο «καθαρός» αέρας…


Άνοιξε τα παράθυρα -*Γιάννης Ρίτσος*

Άνοιξε τα παράθυρα να δεις το σύμπαν ανθισμένο μ’όλες τις παπαρούνες του αίματός μας, – να μάθεις να χαμογελάς.
Δε βλέπεις;

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2016

104 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ…

Σαν σήμερα πριν 104 χρόνια άρχισε να χαράζει το φώς της λευτεριάς και για το Λιβάδι.

Η φλόγα της ιστορικής μνήμης οφείλει να παραμένει άσβεστη για όσους και όσες επέλεξαν τον δύσκολο δρόμο της υπεράσπισης αξιών όπως η εθνική ανεξαρτησία.

Η επέτειος έχει νόημα μόνο εφόσον θυμόμαστε, τιμούμε και εμπνεόμαστε από το παράδειγμα εκείνων των ανθρώπων. Και ο καλύτερος τρόπος να τους τιμήσουμε, είναι η υπόσχεση ότι οι πολύτιμες αγωνιστικές παρακαταθήκες που άφησαν, κληροδοτούνται σε γενιές που εμπνέονται από τα ίδια ιδανικά.

Ας δούμε λοιπόν το χρονικό εκείνων των ημερών οπως περιγράφεται στην σελίδα της Δημοτικής κοινότητας Λιβαδίου ….

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2016

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΥΑΘ....

Οι εργαζόμενοι της ΕΥΑΘ στους δρόμους ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού...

Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης...



Γραφεία ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης...

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016

Τα παρέα …τα καημένα.


Μια φωτογραφία που θα μπορούσε να απεικονίζει όλους εμάς που γεννηθήκαμε πριν σαράντα χρόνια και κάτι…
Τα παιδιά ανεβαίνουν μια ανηφόρα στο πλακόστρωτο σοκάκι, σαν τα σοκάκια που ήταν  γεμάτο  το χωριό μας, πιασμένα από τους ώμους τα παρέα τα καημένα όπως ήταν η έκφραση για αυτή την περίπτωση…
Θα μπορούσε να είναι τραβηγμένη αρχές φθινοπώρου που το κρύο κάνει δειλά- δειλά την εμφάνιση του στα ορεινά καθώς φοράνε ρούχα αρκετά χοντρά ,αλλά όχι χειμωνιάτικα…
Το πουλοβεράκι του ενός αγοριού είναι πλεχτό σαν αυτά που μας πλέκανε η γιαγιάδες μας ή μανάδες μας…
Στα αγόρια διακρίνεται η «στρούγκα» (σχέδιο στα μαλλιά) και το ένα το αγοράκι φαίνεται να έχει και μια «μπίσκα» (χτύπημα) στο μέτωπο από τις ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού και ολίγον τι από «στρ΄μπίκου» (στραβωξυλάκι) ή  ως καλοκαιρινή  ανάμνηση από κάποιο ιπτάμενο «τρόχαλο» (πέτρα) …

Τα μαλλιά των αγοριών είναι κουρεμένα «λούξ» (με την ψιλή) για να αποθαρρύνουν τις ψείρες…

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2016

ΛΙΒΑΔΙ ΟΛΥΜΠΟΥ-ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2016 (VIDEO)

‘’Για όλους όσους «βούτηξαν στα νερά » της ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ της ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ και του ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ !!!’’
Μια μικρή αναδρομή σε όσα έγιναν στο Λιβάδι Ολύμπου το καλοκαίρι του 2016 από τις Ιστορίες για Αγρίους.
Ο Εξωραϊστικός  Σύλλογος  Λιβαδίου ,τα μέλη και οι φίλοι του αποτέλεσαν  για ακόμη μια χρονιά ,όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, την μοναδική ,σχεδόν , «όαση»  προσφοράς ,δημιουργίας,  αλληλεγγύης , και πολιτισμού στην «έρημο»  της υποβάθμισης ,της αδιαφορίας και του ωχαδερφισμού της οργανωμένης πολιτείας (Κυβέρνηση-υπουργεία ,Περιφέρεια, Δήμος ,Τοπική κοινότητα) στα πολιτιστικά δρώμενα.
Ο Εξωραϊστικός  Σύλλογος πλέον είναι, σχεδόν , ο μοναδικός διαβάτης στο μονοπάτι του πολιτισμού και της προσφοράς στην τοπική κοινωνία του χωριού .Βαδίζει όμως  με την σιγουριά της συσσωρευμένης  εμπειρίας τόσων ετών και με την στήριξη των μελών του ,οργάνωσε και θα οργανώνει εκδηλώσεις υψηλού επιπέδου.

Επισκεφτείτε το BLOG μας στην σελίδα  http://istorieslivadi.blogspot.gr

Βρείτε μας στο facebook  https://www.facebook.com/istorieslivadi



Κυριακή 28 Αυγούστου 2016

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ...ΤΡΑΧΑΝΑΣ.

Ο τσομπάνος άρμεξε τα πρόβατα και φόρτωσε τα γκιούμια με το γάλα στο μουλάρι.


Το καζάνι μπήκε στην φωτιά…



Ο τραχανάς αφού έβρασε και πέρασε από το ΄΄τσίρου΄΄ έχει απλωθεί στον ήλιο να στεγνώσει!!!





Θα ταξιδέψει σε σακούλες στα πέρατα του κόσμου ή θα μείνει στο Λιβάδι για να μας συντροφέψει τα κρύα βράδια του χειμώνα ,πασπαλισμένος με λίγη ''μπλάνα'' (φέτα)........
Με όρεξη-καλοφάγοτος!!!

Τρίτη 23 Αυγούστου 2016

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ… ΠΛΑΤΑΝΟΜΕΤΡΟ 2016


Για άλλη μια χρονιά, όπως συμβαίνει τα τελευταία 40 χρόνια, οι φορείς της στήλης «ιστορίες για αγρίους» βρίσκονται σε διακοπές στο Λιβάδι και το πιο πιθανό τώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές είναι να απολαμβάνουν το τσιπουράκι κάτω από την δροσιά του πλατάνου.
 Η στήλη λοιπόν παρουσιάζει και φέτος το δικό της «πλατανόμετρο» και κάπου ανάμεσα στο σοβαρό και το αστείο θα απονείμει τους δικούς της τίτλους για τους άξιους και ικανούς να απολαύσουν το τσίπουρο και να συμμετάσχουν στις φιλολογικές και όχι μόνο συζητήσεις κάτω από την σκιά του πλατάνου μας.
Καλή επιτυχία και καλό καλοκαίρι.



1.Ο Εξωραϊστικός Σύλλογος Λιβαδίου ιδρύθηκε για πρώτη φορά:
Α) Το 1927 με πρόεδρο τον Αθανάσιο Γιαννέστρα
Β) Το 1952 με πρόεδρο το Ελευθέριο Κυλώνη
Γ) Το 1927 με πρόεδρο τον γιατρό Ιωάννη Νίτση

2. Η τράπεζα αίματος του Εξωραϊστικού  Συλλόγου δημιουργήθηκε με αρχική κατάθεση 32 φιάλες:
Α) Τον Μάρτιο  του 1989
Β) Τον Αύγουστο του 1992
Γ) Τον Αύγουστο του 1985

3. Το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «ΛΙΒΑΔΙ» εκδόθηκε:
Α) Τον Αύγουστο του 2002
Β) Τον Αύγουστο του 2006
Γ) Τον Ιούνιο του 2004

4. Η θεατρική ομάδα του Εξωραϊστικού Συλλόγου το 2009 απέσπασε στο φεστιβάλ Καρδίτσας:
Α) ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ για το θεατρικό έργο «Η γειτονιά των αγγέλων».
Β) 2 ΒΡΑΒΕΙΑ και 5 ΕΠΑΙΝΟΥΣ για το θεατρικό έργο «Ο ΓΑΜΟΣ» 
Γ) ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ για το θεατρικό έργο  «Η γειτονιά των αγγέλων».
Δ) ΒΡΑΒΕΙΟ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ και ΕΠΑΙΝΟ για την ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ τους ορθοφωνία και άρθρωση στους εργάτες με τα άσπρα φανελάκια στο θεατρικό έργο  «Η γειτονιά των αγγέλων».

5. Ο ΟΤΕ τοποθετεί σε κεντρικό σημείο της πλατείας (εκεί που σήμερα στεγάζεται το περίπτερο) τηλεφωνικό θάλαμο με αυτόματο κερματοδέκτη για κοινόχρηστη χρήση
 Α) Τον Αύγουστο  του 1975
 Β) Τον Ιούνιο του 1974
 Γ) Τον Δεκέμβριο του 1974

6. Ο εξωραϊστικός Σύλλογος τοποθέτησε την δεκαετία του ’80 την παρακάτω επιγραφή. Που βρίσκεται;


Α) Στην αυλή της εκκλησίας των Αγίων Αναργύρων 
Β) Στο προαύλιο του Α Δημοτικού Σχολείου
 Γ) Στην αυλή του Μοναστηριού της Αγίας Τριάδας
Δ) Στον πέτρινο τοίχο της περίφραξης του Πολιτιστικού Κέντρου –πρώην Νηπιαγωγείο όπου στεγάζεται και ο Σύλλογος σήμερα.

7. Ο δάσκαλος κ. Σωκράτης Καλατζόπουλος από 1 Οκτωβρίου 1974 έως 31 Μαΐου 1975 ανέλαβε

Α) Διευθυντής στο εξατάξιο Γυμνάσιο Λιβαδίου
Β) Προπονητής στην αθλητική ομάδα του χωριού Α.Ο.Λ.
Γ) Γραμματέας της κοινότητας Λιβαδίου
Δ) Προσωρινός πρόεδρος της κοινότητας Λιβαδίου.

8. Στης 26 και 27 Φεβρουαρίου 1967 χτύπησαν οι καμπάνιες των εκκλησιών και ο κόσμος μαζεύτηκε στην πλατεία έξω από το κοινοτικό κατάστημα.
Α) Διαμαρτυρόμενοι για την τιμή του γάλακτος.
Β) Ζητώντας να ανακληθούν οι απολύσεις των δασκάλων Τάκη Χατζημιχάλη και Μήτσου Κομπολή.
Γ) Διαμαρτυρόμενοι για την τιμή της πατάτας.

9. Το Μάη του 1941 ιδρύθηκε στο Λιβάδι αντιστασιακή οργάνωση ενάντια στην Γερμανοϊταλική κατοχή με το όνομα:
Α) «Νέα Φιλική Εταιρεία»
Β) «Λεύτερη πατρίδα»
Γ) «Λιβαδιώτες για την Λευτεριά»

10. Η προτομή του Γεωργάκη Ολύμπιου στην Αθήνα βρίσκεται
Α) Στην Εκάλη
Β) Στην πλατεία της ΧΑΝΘ
Γ) Στο Κουκάκι
Δ) Δεν έχει ακόμη τοποθετηθεί προτομή του Λιβαδιώτη ήρωα στην Αθήνα .

11. Το Λιβάδι σύμφωνα με την απογραφή του 2011
Α) έχει πληθυσμό 2.244 κατοίκους
Β) έχει πληθυσμό 2.714 κατοίκους
Γ) έχει πληθυσμό 2.882 κατοίκους
Δ) έχει πληθυσμό 2.917 κατοίκους


12. Ο Δημήτριος Κ. Ζάννας με καταγωγή από το Λιβάδι υπήρξε
Α) Δήμαρχος Θεσσαλονίκης
Β) επίτιμος πρόεδρος του Ιδρύματος Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα
Γ) πρόεδρος της ΧΑΝΘ
Δ) Όλα τα παραπάνω

13. Οι Λιβαδιώτες έχουν ως έθιμο να πετούν-βάζουν ένα φύλλο καρυδιάς στην σκεπή του σπιτιού τους για υγεία μια συγκεκριμένη ημέρα. Ποια είναι αυτή;
Α) Στις 29 Αυγούστου, ημέρα αποτομής Της Τίμιας Κεφαλής Του Προφήτου Προδρόμου Και Βαπτιστού Ιωάννου, δηλαδή την αποκεφάλιση του αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού .
Β)Στις 25 Μαΐου ημέρα  Μνήμης Της Ευρέσεως Της Τίμιας Κεφαλής Του Προφήτου Προδρόμου Και Βαπτιστού Ιωάννου
Γ) Στις 14 Σεπτεμβρίου Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.
Δ) Την ημέρα που ο γιος αρραβωνιάζεται «τάλι γκρέντα» (κόβει την γκρεντιά)

14. Την ημέρα του Αγίου Γεωργίου στο Λιβάδι:
Α) Κρεμούσαν το καντάρι από τις πόρτες και ζυγίζονταν μικροί και μεγάλοι για να είναι γεροί όλο το χρόνο.
Β) Έφερναν «κουσιάφι», ένα είδος γλυκού, στις καινούργιες νύφες.
Γ) Έδιναν ένα από τα κόκκινα αυγά του Πάσχα να το φάνε τα ζώα για να είναι γερά και ευλογημένα όλο τον χρόνο.
Δ) Επιτρέπονταν στους άντρες να καταναλώσουν όσο τσίπουρο θέλανε και να γίνουν «Τζάντα».

15.Σύμφωνα με μαρτυρίες παλαιότερων φανούς με πουρνάρια, εκτός από την Κυριακή των Αποκριών, άναβαν στο Λιβάδι παλαιότερα και
Α) Την ημέρα του Αϊ Γιαννιού στις 7 Ιανουαρίου
Β) Την γενέθλια εορτή του Αϊ Γιαννιού 24 Ιουνίου
Γ) Το βράδυ της Ανάστασης

16. Ποια η διαφορά στο «μι μ΄ρίτου» και «μι ανσόρου»
Α) «Μι μ΄ρίτου » (παντρεύομαι) χρησιμοποιείται για τις γυναίκες , «Μι ανσόρου» (παντρεύομαι) χρησιμοποιείται όταν πρόκειται για τους άντρες.
Β) «Μι μ΄ρίτου » (παντρεύομαι) χρησιμοποιείται όταν πρόκειται για τους  άντρες, «Μι ανσόρου» (παντρεύομαι) χρησιμοποιείται για τις γυναίκες.
Γ) Είτε «Μι μ΄ρίτου » είτε « Μι ανσόρου»  είναι το ίδιο πράγμα και σημαίνει θα δω πολύ νίλα από δω και πέρα…

17. Το «στεφάνι» και η «στρούγκα» ήταν
Α) Επιτραπέζια παιχνίδια πάνω στο τσιμέντο όπως η «τριάδα»  με πέτρες και ξύλα.
Β) Εξαρτήματα της λάμπας πετρελαίου όπως το λαμπογιάλι.
Γ) Είδος χτενίσματος των αγοριών…

18. Οι «πίτι-πίτικούλες » ήταν ένα αγαπημένο καλοκαιρινό παιχνίδι πριν αρκετά χρόνια.
Τι ακριβώς ήτανε;
Α) το κυνήγι πυγολαμπίδων μέσα σε λάκκους και ρέματα με τη χορωδιακή προτροπή «πίιτι πίιτι κούλα βγές »
Β) Ένα παιχνίδι με φούρκες και έναν παλιό τενεκέ που προσπαθούσαν να τον βάλουν μέσα σε μια τρύπα χτυπώντας τον με τις φούρκες.
Γ) Το παιχνίδι με τις μικρές μπίλιες ή αλλιώς «ΓΚΑΓΚΑΝΟΥΛΕΣ», εν αντιθέσει με το παιχνίδι με τις μεγάλες μπίλιες που λεγόταν «ΛΟΥΜΑΔΕΣ»

19. ποια αρρώστια είναι η «προυκουγίτσα»   ;
Α) Η ανεμοβλογιά
Β) Η ιλαρά
Γ) Η οστρακιά
Δ) Πάθηση στην «τσιουτσιουρίκα»

20. Όταν πάμε για πολύ ώρα στο «χαλέ-ναγκιό» 
Α) Ν΄στουλουίμου …
Β) Ν΄στρντζέμου…
Γ) Τζιμέμου…
Δ) Όλα τα παραπάνω


21. Να αντιστοιχίσετε τους όρους της στήλης Α με τις ονομασίες τους στα βλάχικα της στήλης Β (Ένας βαθμός για κάθε σωστή αντιστοίχηση)


Στήλη Α                                                 Στήλη Β


1    1   Σκορπιός                                          α) Μπιντούκλιου
2    2  Ψύλλος                                            β) Κ΄τσιφτέρου
3    3    Τσιμπούρι                                        γ) Μόλτσα  
4    4    Κοριός                                             δ) Γιάσπι
5    5 Σκαθάρι                                            ε) Αρέσκιου  
6    6   Ακρίδα                                            στ) Πούρικου
7    7    Σφήκα                                              ζ) Ταρταμπίκου
8    8   Σκόρος                                             η) Μπόου αλί μάι
9    9 Ψείρα                                                θ) Αγριοκούμπανος
     10 Μεγάλη σφήκα                               ι) Κ΄τσ΄μόρου
   







ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Για κάθε σωστή απάντηση παίρνετε έναν (1) βαθμό

Εάν έχετε συγκεντρώσει από :
0-15 βαθμούς: Ο ΓΚΡΕΚΟΣ ή ΓΑΜΠΡΟΣ. Η σχέση σας με το ΛΙΒΑΔΙ είναι μάλλον γαμπρός ή νύφη. Κατέχετε μόνο τις απαραίτητες γνώσεις γύρω από το χωριό. Ο πλάτανος, όσο και αν το θέλετε, δεν είναι για σας. Περιορίστε τις επισκέψεις σ’ αυτόν τις καθημερινές από τις 8 π.μ - 10π.μ και το απόγευμα από τις 5 μμ - 8μμ. Απόψεις για τα καλώς ή κακώς πράγματα που συμβαίνουν στο χωριό καλά είναι να αποφεύγονται. Όσο για τα τσίπουρα στον πλάτανο, ένα πρωί και ένα το βράδυ είναι αρκετά κατά την άποψή μας...Παραχωρήστε την θέση σας σε έναν ΓΚΑΓΚΑΝΟ ή ΜΠΑΜΠΑΤΖΙΑΝΟ, ΠΟΥΤΣΟΥΛΑ ,ΠΟΥΤΣΑΡΑ.

15-25 βαθμούς: Ο ΓΚΑΓΚΑΝΟΣ. Γνωρίζετε αρκετά πράγματα για το ΛΙΒΑΔΙ. Μάλλον μεγαλώσατε στο χωριό αλλά κάποια πράγματα  σας ξεφεύγουν ή κάνετε πως δεν τα θυμάστε. Μπορείτε να χαρείτε τη δροσιά του πλατάνου σχεδόν όλες τις ώρες αλλά προσοχή στο τσίπουρο, 3 (τρία) το εικοσιτετράωρο είναι υπέρ αρκετά, άλλωστε το έχετε ξεσυνηθίσει εκεί στην πόλη που ζείτε. Οι απόψεις για τα πεπραγμένα στο Λιβάδι με μέτρο, ο ΜΠΑΜΠΑΤΖΙΑΝΟΣ ή ΠΟΥΤΣΟΥΛΑΣ ή ΠΟΥΤΣΑΡΑΣ, έχουν προτεραιότητα στο τσίπουρο και στα μασλάτια κάτω από τον πλάτανο.

25-30 βαθμούς: Ο ΜΠΑΜΠΑΤΖΙΑΝΟΣ, ή ΠΟΥΤΣΟΥΛΑΣ ή ΠΟΥΤΣΑΡΑΣ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ! Είστε ελεύθερος να απολαύσετε τον πλάτανο όποτε θέλετε και να καθίσετε ακριβώς στη ρίζα του. Όσο για την κατανάλωση τσίπουρου… απεριόριστη. Η γνώμη σας και οι απόψεις επιβάλλεται να ακούγονται. Έχουμε έλλειψη από ανθρώπους σαν και σας στον τόπο μας. Η εφημερίδα μπορεί να σας χορηγήσει βεβαίωση - συστατική επιστολή «Μπαματζιάνου –πουτσούλα-πουτσαρά Λιβαδιώτη» ώστε να την προσκομίζετε οπουδήποτε χρειαστεί. Κυρίως βέβαια στη γυναίκα σας, αλλά και σε όσους πιθανόν αμφισβητούν την αγάπη σας και τις γνώσεις σας όσον αφορά το Λιβάδι.



Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΛΙΒΑΔΙ"
Αριθμός φύλλου 72  ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ  2016

Γιώργος Αθ. Μητώνας

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΟ …ΌΝΕΙΡΟ!!!!

Κλείνεις τα μάτια. Βλέπεις τον εαυτό σου και χαμογελάς. Έχεις ύφος απόλυτης ικανοποίησης και ευτυχίας. Τα ανοίγεις. Πιάνεις δουλειά να γίνει το όνειρο πραγματικότητα!
Καταστρώνεις το σχέδιο. Χαράζεις την διαδρομή που θα ακολουθήσεις για  να το υλοποιήσεις.
Στο δρόμο θα βρεις  εμπόδια ,δυσκολίες ,ανθρώπους που θα σε αποθαρρύνουν, θα θέλουν να μειώσουν τις προσδοκίες σου ,
Θα πέσεις , θα στεναχωρηθείς,  και θα λυγίσεις ….μα θα βρεις ανθρώπους  που θα σου απλώσουν το χέρι για να σηκωθείς ,με ένα χαμόγελο τους θα ξεχάσεις την στεναχώρια και με μια αγκαλιά θα συνεχίσεις.
Κι όταν το όνειρο πάρει σάρκα και οστά …όλες οι δυσκολίες είναι απλά εμπειρίες… τότε ένα φτερούγισμα μες την καρδιά σου σου δίνει  δύναμη και πετάς… τα βλέμματα όσων πίστεψαν σε σένα σε ανεβάζουν στους ουρανούς της ευτυχίας  ….και η χαρά που έδωσες σε όσους μετείχαν στο όνειρο σου χαράζεται για πάντα στην ψυχή τους!!!


'Ως ένα μικρό ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ στα  Κορίτσια που «παλεύουν »  αυτές τις μέρες με τα παιδιά μας στο παιδικό θέατρο του Εξωραϊστικού  Συλλόγου....
Αλίκη, Ελευθερία, Ελένη, Νικολέτα ,Ξανθή.

Τρίτη 26 Ιουλίου 2016

ΡΕΤΡΟ...ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Μία διαφήμιση για το θαυμάσιο κλίμα και τα ονειρώδη ορεινά τοπία του Λιβαδίου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΛΙΒΑΔΙ ΟΛΥΜΠΟΥ " του αείμνηστου Νίκου Καραΐσκου  τον Μάρτη του 1979.

Η παρότρυνση ισχύει  σχεδόν 40 χρόνια μετά!!!


Κυριακή 17 Ιουλίου 2016

Θυμόμαστε…


Στης 18 Ιουλίου του 1943 οι Γερμανοί κατακτητές ανεβαίνουν στο Λιβάδι .
Είχαν ξανανέβει στης 3 Ιουλίου όπου και έκαψαν κάποια σπίτια του χωριού.
Μαζεύουν τα γυναικόπαιδα και τους γέρους στα προαύλια των εκκλησιών αρχικά   και στην συνέχεια όλους στην αυλή της εκκλησίας του Αγίου Κωνσταντίνου.
Οι άντρες και οι νέοι έχουν ανηφορίσει προς τον Αι Λιά και από εκεί παρακολουθούν το όλο σκηνικό.
Οι Γερμανοί βάζουν φωτιά σε διάφορα κτίσματα του χωριού και είναι έτοιμοι να εκτελέσουν όσους κατοίκους έχουν μαζέψει στον Άγιο Κωνσταντίνο έχοντας στήσει τα πολυβόλα τους στο καμπαναριό της εκκλησίας…
Η εκτέλεση ματαιώνεται την τελευταία στιγμή… Είναι από τις ελάχιστες φορές αν όχι  η μοναδική περίπτωση όπου κυριολεκτικά ματαιώθηκε ένα ολοκαύτωμα και μια θηριωδία των κατακτητών.  
Το Λιβάδι θα είχε προστεθεί στον κατάλογο με τα Καλάβρυτα ,το Δίστομο, το Δομένικο  και την Τσαριτσάνη που κάηκαν την ίδια χρονιά.
Τα περισσότερα σπίτια και δημόσια κτίρια κάηκαν ολοσχερώς.
Οι Λιβαδιώτες με της αλληλεγγύη τους και την «σύμπρα-σύμπραξη» ανοικοδόμησαν ξανά το χωριό.

Ο Εξωραϊστικός Σύλλογος κάθε χρόνο τέτοια μέρα τελεί μνημόσυνο  εις ανάμνηση  εκείνου του γεγονότος!!! 

Κυριακή 3 Ιουλίου 2016

ΚΑΛΗΜΕΡΑ..από εκεί που μεγαλώσαμε!!!

...Εδώ που μεγαλώσαμε τον άνεμο νικώντας
και που βαθιά ριζώσαμε κι απλώσαμε κλαριά,
εδώ θε να γεράσουμε, καλή μου τραγουδώντας
για την αλήθεια της ζωής και για τη λευτεριά...

 Φώντας Λάδης




Κυριακή 26 Ιουνίου 2016

Οι ξεχασμένοι ονειροπόλοι...

Είμαστε και εμείς...οι ξεχασμένοι ονειροπόλοι
που σταθήκαμε και ατενίσαμε το γαλάζιο του ουρανού.
Που έχουμε πυξίδα το πιο τρελό μας όνειρο
και με αυτό πορευόμαστε χρόνια τώρα.
Που ψάχνουμε σκοπό να καρποφορήσει
σ΄ένα κόσμο που πνέει τα λοίσθια...
Αυτό που μας σώζει είναι πως όσες φορές
κι αν σκορπιστήκαμε,αγαπήσαμε τα κομμάτια μας.
Δεν κρυφτήκαμε από τον εαυτό μας
μα ούτε και απ΄τον κόσμο.
Κι ας μην είναι πλασμένος για μας...
Αυτό που μας σώζει είναι που έχουμε ένα μικρό παιδί μέσα μας
που γελάει όταν κλαίμε,που μας δίνει το χέρι όταν πέφτουμε να σηκωθούμε.
Που από την στάχτη μας,ξαναγεννιόμαστε...
Η πιο μεγάλη μας αλήθεια είναι... πως προσπαθήσαμε...
Αλώβητοι δεν μείναμε....μα συνεχίσαμε.


Ευαγγελία Λυμπεροπούλου


Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016

Τα πρώτα μου γενέθλια…

Δεν υπάρχει πιο γλυκό πράγμα από το να νιώθεις πως γύρω σου υπάρχουν άνθρωποι που σε αγαπάνε πραγματικά και θέλουν την ευτυχία σου, την επιτυχία σου και το χαμόγελο σου! Άνθρωποι που με έναν λόγο –απλά και λιτά- σου εύχονται να είναι η ζωή σου πάντα όπως την έχεις ονειρευτεί!!!
Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους με θυμήθηκαν και με γέμισαν με ωραίες σκέψεις. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα όταν τόσες πολλές ευχές είναι μαζεμένες για σένα απο συγγενείς, φίλους, γνωστούς και απο κάποιους που δεν τους ξέρεις και τόσο καλά.
Η γενιά μου μεγάλωσε στο Λιβάδι κάπως διαφορετικά όσον αφορά τον εορτασμό των γενεθλίων.
Τα γενέθλια δεν τα γιορτάζαμε ποτέ ενώ αντίθετα είχαμε περί  πολλού  την  ονομαστική εορτή.
Θυμάμαι έλεγε η μάνα μου –« μ΄νι αλαντ τζουα αρι γινεθλι Γιώργουλου» (μεθαύριο έχει γενέθλια ο Γιωργος)  ή « όπτου κα ασττζ σι αμιντ  Γιώργουλου» (οχτώ σαν σήμερα γεννήθηκε ο Γιώργος) ερχόνταν η ημέρα των γεννεθλίων και το ξεχνούσε και αυτή και εγώ και όλοι οι υπόλοιποι τα γενέθλια δεν τα υπολογίζαμε καθόλου « Ιαρά καν τσιβα» (ήταν σαν τίποτα) .

Ακόμη και όταν κάποιες χρονιές τύχαινε και θυμότανε κάποιος τα γενέθλια την ίδια ημέρα που γιόρταζες πάλι τα πράγματα ήτανε πολύ απλά . Συνήθως άκουγες για άλλη μια φορά πως φώναξαν την Λίτσα του Πατσίκα  (την μαμή του χωριού) μες την νύχτα  ,πως ο μπαμπάκας ήτανε κάπου μακριά από το σπίτι ανα την Ελλάδα για το μεροκάματο ή ακόμη και στην Δολίχη (διπλανό χωριό) και θα ανέβαινε την Κυριακή για να δεί το τέκνο του. Μιλάμε για Ιστορίες για Αγρίους όχι αστεία αν σκεφτεί κανείς πως η Δολίχη είναι 12 χιλιόμετρα μακριά από το Λιβάδι και ο νέος πατέρας δεν ανέβαινε την μέρα που γεννούσε η γυναίκα του αλλά στο τέλος της βδομάδας.
Ας γυρίσουμε λοιπόν στις Ιστορίες για τα γενέθλια .
Δεν θυμάμαι ποτέ ,όχι μόνο εγώ προσωπικά αλλά και όλοι μου οι συνομήλικοι, να έχω πάρει ένα δώρο για τα γενέθλια , καλά για τούρτα ούτε λόγος , ούτε καν γλυκό του κουταλιού δεν μας κερνούσαν που είχανε στα βάζα φυλαγμένα τα κρατούσανε για τους επισκέπτες  «τασι ιάς  τα λα λούμι» (για να βγουν ασπροπρόσωποι στον κόσμο) . Ούτε δυο δραχμές δεν θυμάμαι να πάρω ένα παγωτό ένα «κοκοταράκι  κουκουτίκου»(κοκοράκι γλυφιτζούρι)   δεν μας ‘έπαιρναν  ΤΙΠΟΤΑ « ούτε ούν σ΄λι »!!!!!!!!!
Ύστερα ήρθαμε την μεγάλη πόλη για σπουδές …Εδώ για πρώτη φορά συνειδητοποιήσαμε τι είναι τα γενέθλια μέσα από τους κύκλους των νέων ανθρώπων που γνωρίσαμε και το πόσο μεγάλη σημασία δίνανε στον εορτασμό τους .Τούρτες με κεράκια , δώρα, κεράσματα και φυσικά χάπι  μπέρντε του γιού!!!!!!!!!!!!!
Η φωτογραφία που βλέπετε, και αναρτήθηκε στο μπλόγκ του Συλλόγου Λιβαδιωτών Θες/νίκης,  καταγράφει όπως πιθανόν καταλάβατε κάποιοι τα πρώτα γενέθλια που γιόρτασα στην ζωή μου…..
Είναι Ιούνης του 1994 ,έκλεινα τα είκοσι (20) , στην λέσχη του Συλλόγου μας μετά από πρόβα του χορευτικού  και ήταν μια έκπληξη που μου ετοίμασε η παρέα των συγχορευτών μου.
Στην φωτογραφία από αριστερά : καθιστοί Νίκος Φαρδής, ο εορτάζων , Ελένη Σαλαβάτη, Μαρία καραΐσκου , ο αείμνηστος Δάσκαλος Γιάννης Μπάμπας .

Όρθιοι  από αριστερα: Λάζαρος Μπάμπας , Σούλης Γκατζούνης,  ο Μπίλης - Βασίλης Θεοδωρής που μας άφησε νωρίς ,Γιώργος Τζούμας , και η τότε σύντροφός μου και τωρινή μου γυναίκα Μαρία Δαμαλή… όλοι μας 22 (είκοσι δύο) χρόνια νεότεροι στα πρώτα γενέθλια του Ιστορίες για Αγρίους!!!!!!!!!!!!

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016

Καλό καλοκαίρι...πρίν 36 χρόνια!!!

Πριν 36 χρόνια τέτοια μέρα αφήναμε το Νηπιαγωγείο για να πάμε στο Δημοτικό...

Ενθύμιο αποφοίτησης από το Νηπιαγωγείο Λιβαδίου για την σχολική χρονιά 1979-1980....

Καλό καλοκαίρι σε  ,εκπαιδευτικούς , γονείς και φυσικά τους μαθητές!!!


Τρίτη 7 Ιουνίου 2016

Σαν να του μοιάζω...τουλάχιστον εξ΄όψεως!!!!!!!!!

Ενας πολύ ιδιαίτερος  δεσμός, είναι αυτός που αναπτύσσεται ανάμεσα στην κόρη και τον μπαμπά της. Ένας δεσμός καθοριστικός για την ζωή του παιδιού μεγαλώνοντας..
Ο μπαμπάς είναι πάντα έτοιμος να μας προστατέψει. Είτε πρόκειται για τους “κακούς” του σχολείου είτε πρόκειται για τα “τέρατα” των ονείρων μας!
Δεν φοβάται να κάνει τρομακτικά πράγματα για να χαρούμε.. όπως το να μας φτιάχνουν κοτσιδάκια!! 

Έχει πάντα χώρο για σένα στην αγκαλιά του 

Μπορεί και μικραίνει τις ανάγκες του για το κοριτσάκι του 

Ξέρει ακριβώς τι μας αρέσει!!
Και γι’αυτό δεν μας αρέσει ποτέ να τους αποχωριζόμαστε

Αλλά απολαμβάνουμε το παιχνίδι μαζί τους.. 
Κι είναι ένα παιχνίδι χωρίς όρια… όριο είναι μόνο ο ουρανός
Μπορεί να κάνει οτιδήποτε του ζητήσουμε… όσο ακραίο κι αν είναι.. 

Και δεν διστάζει να… τσαλακωθεί για χάρη της κόρης του.. ή να τσαλακώσει.. 
Όλη του η ζωή, περνάει με την αγωνία για την ασφάλεια και την φροντίδα της
Ο δεσμός ανάμεσα στον πατέρα και την κόρη, είναι ένας αδιάρρηκτος δεσμός.
Είναι μια σχέση που ορίζει την κόρη σαν άνθρωπο και σαν προσωπικότητα και το κυριότερο, ορίζει και τις σχέσεις της στο μέλλον.
Εκείνος, είναι το καταφύγιο, η σταθερά και η δύναμή της.
Κι εκείνη, είναι η έννοια, η φροντίδα, η δύναμη και η αδυναμία του.

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

Καλλιτεχνικές ανησυχίες και απωθημένα…


Για να μην έρθουν  κάποιο πρωινό ,τα απωθημένα μας ,και μας φτύσουν στα μούτρα  τολμήστε και εκφράστε τα...

Κάθε μεράκι που έχετε κάπου βαθιά κρυμμένο μέσα σας αφήστε το να βγει στην επιφάνεια όποτε σας δοθεί η ευκαιρία και κυρίως κυνηγήστε το έστω κι αν μοιάζει με ανεκπλήρωτο όνειρο.
Και όταν το απωθημένο ,μεράκι βγει στην επιφάνεια τότε η ικανοποίηση  γίνεται χαρά ,δημιουργία ,τέχνη και καλλιτεχνία και έχει μέσα του το είναι σου…