Μια φωτογραφία που θα
μπορούσε να απεικονίζει όλους εμάς που γεννηθήκαμε πριν σαράντα χρόνια και κάτι…
Τα παιδιά ανεβαίνουν μια
ανηφόρα στο πλακόστρωτο σοκάκι, σαν τα σοκάκια που ήταν γεμάτο το
χωριό μας, πιασμένα από τους ώμους τα παρέα τα καημένα όπως ήταν η έκφραση για
αυτή την περίπτωση…
Θα μπορούσε να είναι
τραβηγμένη αρχές φθινοπώρου που το κρύο κάνει δειλά- δειλά την εμφάνιση του στα
ορεινά καθώς φοράνε ρούχα αρκετά χοντρά ,αλλά όχι χειμωνιάτικα…
Το πουλοβεράκι του ενός αγοριού
είναι πλεχτό σαν αυτά που μας πλέκανε η γιαγιάδες μας ή μανάδες μας…
Στα αγόρια διακρίνεται η «στρούγκα»
(σχέδιο στα μαλλιά) και το ένα το αγοράκι φαίνεται να έχει και μια «μπίσκα»
(χτύπημα) στο μέτωπο από τις ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού και ολίγον τι από «στρ΄μπίκου»
(στραβωξυλάκι) ή ως καλοκαιρινή ανάμνηση από κάποιο ιπτάμενο «τρόχαλο» (πέτρα)
…
Τα μαλλιά των αγοριών είναι
κουρεμένα «λούξ» (με την ψιλή) για να αποθαρρύνουν τις ψείρες…
Σε κάποιον σίγουρα θα
τρέχουν οι μύξες και κάποιος άλλος δεν θα σκουπίστηκε καλά από το ψωμί με
ζάχαρη και λίγο καφέ που έφαγε…
Τα παντελόνια τους στα
γόνατα έχουν «φώτα» (μπαλώματα)…
Οι μπλούζες όλων των παιδιών
μοιάζουν και αυτές πλεκτές με μια λαιμόκοψη που όταν την φορούσες μέχρι να περάσει το κεφάλι σου κόβονταν η αναπνοή από την
στενότητα και η μεγάλη σου μύτη ή τα πεταχτά αυτιά δεινοπαθούσαν και έβγαιναν
ροδοκοκκινισμένα…
Τα κορίτσια δεν έχουν ακόμη
ανακαλύψει τα παντελόνια ή τα κολάν…
Το ένα το κοριτσάκι μάλλον
φοράει παπούτσια μεγαλύτερα από το νούμερο της χαρισμένο από κάποιο μεγαλύτερο
παιδάκι που δεν του χωρούσαν πλέον και τα χάρισε σε κείνο πράγμα πολύ
συνηθισμένο στα χρόνια μας…
Δεν υπάρχει κάποιο παιχνίδι
ως αντικείμενο καθώς τα παιχνίδια μας ήταν οι παρέες μας και όλα αυτοσχέδια ,πέτρες,
«γκαζίνες» (ντενεκέδες),και «φούρκες-κ΄λ΄μούρια»
(μακριά ξύλα) για άλογα ή «μπίτσικου» (παιχνίδι)…
Στα πρόσωπα τους είναι
ζωγραφισμένη η ευτυχία και η αθωότητα της παιδικής ηλικίας που πλέον εμείς
μπορούμε να γευτούμε μόνο μέσα από τις αναμνήσεις μας!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου